De Stichting Auteitsrechten Suriname heeft toestemming verkregen van de commissie “Toezicht Auteursrechten Suriname” om tot royalty heffing over te gaan. Sasur die sinds 2005 voet aan de grond probeert te krijgen in Suriname stuit op veel verzet van mediamensen en organisatoren van shows , die met allerlei drogredenen komen opdraven:
” Auteursrechten is een nieuw fenomeen in Suriname en moet goed worden overwogen ” en”Sasur is een familie business” etc, dit om te voorkomen dat men nu eindelijk royalties moet betalen voor het werk van artiesten dat ze dagelijks gebruiken in hun uitzendingen, en tijdens shows.
Na anderhalf jaar overleggen, wikken en wegen voldoet Sasur volgens de comissie aan de bij wet gestelde eisen en kan beginnen met het proces tot inning. De commissie koos voor een gefaseerde aanpak, waarbij vanaf 1 augustus 2010 de organisatoren van Live evenementen moesten voldoen aan de royalty betalingsplicht.
Live evenementen
Naar aanleiding van dit besluit, protesteerde oa de heer Sammy Doerga, (eigenaar van discotheek: “Energy” en organisator van live evenementen) heftig. en stelde dat er geen toezicht is op wat Sasur doet vanwege het feit dat Sasur een Stichting is.
Ik vraag me dan af waarvoor de commissie “Toezicht auteursrechten” in het leven is geroepen door het Ministerie van Justitie en Politie.
Radio en TV stations
Het wordt tijd dat de radio stations verplicht worden tot betaling van royalties. Ze verdienen hun geld al jaren op een oneerlijke manier, want de meeste radio stations doen niets anders dan muziek afdraaien (waarvoor men geen royalties betaald) en nieuws voorlezen uit de kranten. Behalve het afdraaien van muziek van veelal buitenlandse artiesten, worden er reclamespotjes gemaakt met delen uit muziekstukken, waarmee ze geld verdienen, zonder de intelectuele eigendommen van de makers van het werk gerespecteerd wordt.
Over de TV stations kunnen we kort zijn. De meeste zijn er alleen op uit om te adverteren en maken daarbij gebruik van films en muziekproducties waarvoor geen copyrights zijn betaald.
Adverteren via alle media in Suriname is schrikbarend duur, maar de mediamensen willen liever niets uitgeven, aan auteurs van het werk dat zij gebruiken.
Tijdens de WK heeft de STVS als enige station de rechten voor uitzenden van de wedstrijden betaald, en kon daar flink mee pronken. Zo hoort het!
De Surinaamse Artiesten
Surinaamse artiesten worden allerminst gerespecteerd of gestimuleerd, want die moeten soms betalen om hun werk gepromoot te krijgen, wat misschien in andere landen “on the long run” lonend is, maar in Suriname alleen maar zorgt voor een korte periode van populariteit.
Surinaamse artiesten verdienen geen cent aan hun werk, op enkele uitzonderingen na. Originaliteit wordt niet of nauwelijks gewaardeerd door de media, waardoor de Surinaamse artiesten liever gebruik maken van een bestaande populaire melodie of beat, en er een Sranan of
Nederlandse tekst voor schrijven. Het
Suripop festival brengt tweejaarlijks een CD met nieuwe liederen uit, maar die nummers belanden na 2 maanden in het ronde archief, omdat de DJ’s ze niet meer af willen draaien, vanwege het “draaiorgel concept” dat de organisatie van dit festival hanteert, om de nummers voor de show populair te maken , zodat het een “oorwurm ” wordt. Nadat deze organisatie haar CD’S heeft verkocht, is natuurlijk het doel bereikt hun winst gemaakt en de CD gaat in de kast.
De nummers die de DJ’s graag afdraaien zijn meestal van buitenlandse artiesten,vandaar dat de Surinaamse artiesten melodietjes stelen, en er een Surinaamse tekst
voor schrijven. Als je creatief bent als artiest wordt dat afgestraft door de Surinaamse Dj’s die
liever geen origineel werk afdraaien. Je wordt dus overspoeld met “wannabee’s” ipv echte artiesten die origineel zijn.
De platenzaken zijn de lachende derde die verkopen de CD’s en het interreseert ze niet of het plagiaat is. Kortom de Surinaamse muziek business is een
Kartel met aan het hoofd de media b
azen,en platenzaken.
In een vraaggesprek met Dhr Ceder die namens de Surinaamse artiesten sprak op radio tienverklaarde deze dat Sasur naar de artiesten toe moet gaan en met ze moet praten. Door deze houding schieten Surinaamse artiesten zichzelf in de voet, want er is genoeg gepraat. Het zijn juist de Surinaamse artiesten die, mits ze originele werken hebben, die bij Sasur moeten laten registreren. Veel geld zullen ze niet verdienen aan royalties, maar het is een geruststellend gevoel als je werk geregistreerd is bij een auteursrechten organisatie. De Surinaamse markt is immers heel klein. Ik vind dat Sasur te lang heeft gedraalt met optreden. Bovendien laten ze erg weinig van zich horen. Je vraagt je dan ook, af wat ze met de verkregen mandaat voor het innen van royalties doen. Het wordt tijd dat de Media boeven eindelijk overgaan tot betaling van royalties aan de artiesten die daarvoor in aanmerking komen, liefst met terugwerkende kracht.
Als dit zou betekenen dat enkele van de radiostations en tv stations “bankroet”, tot sluiting moeten overgaan, zij het zo. Want er zijn veel te veel “draaiorgelstations” in Suriname
